хлі́паць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).
1. Ціха плакаць, усхліпваць.
Дзесьці жаласна хліпала дзіця.
2. перан. Слаба, мігатліва гарэць.
У цемені хліпаў агеньчык свечкі.
|| аднакр. хлі́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. хлі́панне, -я, н.