Verbum

ле́бедзь, -я, мн. -і, -яў, м.

Вялікая вадаплаўная птушка сямейства качыных з доўгай выгнутай шыяй.

Чорны л.

Л. ляціць к снегу, а гусь — к дажджу (прыказка).

◊

Лебядзіная песня — апошняе праяўленне таленту.

|| прым. лебядзі́ны, -ая, -ае.

Л. пух.

лебедзянё і лебедзяня́, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Птушаня лебедзя.

лебяда́, -ы́, ДМ -дзе́, ж.

Пустазелле, лісце якога звычайна пакрыта мучністым налётам.

|| прым. лебядо́вы, -ая, -ае.

Сямейства лебядовых (наз.).