Verbum

келе́йны, -ая, -ае.

1. гл. келля.

2. перан. Тайны, сакрэтны, скрыты ад іншых.

Келейныя справы.

Вырашаць пытанне келейна (прысл.).

|| наз. келе́йнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

ке́ліх, -а, мн. -і, -аў, м.

Пасудзіна для віна ў выглядзе вялікай, звычайна высокай чаркі.

ке́лля, -і, мн. -і, -яў, ж.

Асобны пакой манаха ў манастыры.

|| прым. келе́йны, -ая, -ае.

Келейнае жыццё.

ке́льма, -ы, мн. -ы, ке́льм і -аў, ж.

Тое, што і кельня.

ке́льнер, -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых краінах: афіцыянт, слуга ў атэлі.

|| ж. ке́льнерка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. ке́льнерскі, -ая, -ае.

ке́льня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Прылада муляра, тынкоўшчыка ў выглядзе трохвугольнай лапаткі для набірання і нанясення раствору на цэглу.

ке́льты, -аў, адз. кельт, -а, М -льце, м.

Група старажытных плямёнаў індаеўрапейскай моўнай сям’і, якія насялялі тэрыторыю Заходняй Еўропы.

|| прым. ке́льцкі, -ая, -ае.