кайф і кейф, -у, м. (разм.).
Прыемная бяздзейнасць і адпачынак.
кайфава́ць і кейфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; незак. (разм.).
Знаходзіцца ў стане кайфу.
кейф гл. кайф.
кейфава́ць гл. кайфаваць.