Verbum

зірк, у знач. вык. (разм.).

Ужыв. замест дзеясловаў зірнуць, зіркнуць пры выражэнні нечаканасці, раптоўнасці выяўлення ці наступлення чаго-н.

Я з. пад елку, а там тры баравікі стаяць.

зірка́сты і зірка́ты, -ая, -ае (разм.).

1. З вялікімі вачамі; вірлавокі.

2. З вострым зрокам; зоркі.

|| наз. зірка́стасць, -і, ж. і зірка́тасць, -і, ж.

зі́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Кідаць позірк на каго-, што-н., пазіраць.

З. па баках.

|| аднакр. зі́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні і зірну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. зі́рканне, -я, н.