Verbum

залата... (гл. золата...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая ўжыв. замест «золата...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: залатагрывы, залатаструнны.

зо́лак, -лку, м.

Пачатак світання.

Устаць на золку.

зо́лата, -а, М -лаце, н.

1. Высакародны метал жоўтага колеру, які ўжыв. як мера каштоўнасцей і ў каштоўных вырабах.

Чыстае з.

Не ўсё з., што блішчыць (прыказка). Чырвонае з.

Чорнае з. (пра нафту). Белае з. (пра бавоўну).

2. зб. Манеты або вырабы з гэтага металу.

Купіць рэч за з.

Хадзіць у золаце.

Заваяваць з. на алімпіядзе (залаты медаль; разм.).

3. Пазалочаныя шаўковыя ніткі.

Шыць золатам.

4. перан. Пра таго (тое), што вылучаецца добрай якасцю, вартасцю (ужыв. таксама як ласк. зварот).

Чалавек ён — з.!

З. ты маё!

|| памянш.-ласк. зо́латка, -а, н. (да 4 знач.) і зо́латца, -а, н. (да 4 знач.).

|| прым. залаты́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.).

З. пясок.

З. запас.

З. прызёр (хто атрымаў залаты медаль). Залатыя горы абяцаць каму-н. (абяцаць вялікія даброты, багацце).

золата... (а таксама залата...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач.:

1) слову «золата», напр.: золатаздабыча, золаташукальнік;

2) слову «залаты», напр.: золатавалосы, золатагаловы.

золатапрамысло́васць, -і, ж.

Галіна горнай прамысловасці, якая занята здабычай золата.

|| прым. золатапрамысло́вы, -ая, -ае.

золатапрамысло́вец, -ло́ўца, мн. -ло́ўцы, -ло́ўцаў, м.

1. Работнік золатапрамысловасці.

2. Уладальнік залатых прыіскаў.

золаташука́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца адшукваннем і распрацоўкай залатых радовішчаў, россыпаў.

|| прым. золаташука́льніцкі, -ая, -ае.

зо́лкі, -ая, -ае.

Сыры, пранізліва халодны (пра надвор’е, вецер, дождж).

З. вецер.

|| наз. зо́лкасць, -і, ж.

золь, -і, ж.

Сырое, пранізлівае халоднае надвор’е.