жыга́ла, -а, мн. -ы, -га́л, н. (разм.).
Металічны востры прут, якім прапякаюць дзіркі ў дрэве, косці.
жыгу́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (разм.).
Пякучая крапіва з дробным круглым лісцем.
|| прым. жыгу́чы, -ая, -ае.