Verbum

жме́ня, -і, мн. -і, жмень, ж.

1. Далонь і пальцы рукі, складзеныя так, каб імі можна было зачэрпнуць або ўтрымаць што-н.

Зачэрпваць жменяй.

2. Колькасць чаго-н., што змяшчаецца ў складзеную так руку.

Ж. мукі.

3. перан., чаго. Зусім невялікая колькасць каго-, чаго-н.

Ж. сена.

◊

Поўнай жменяй — шчодра, не шкадуючы.

|| памянш. жме́нька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.

Засталася ж. байцоў.

жмі́нда, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -дзе, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -аў (разм., пагард.).

Вельмі скупы чалавек, скнара.

жму́ркі, -рак.

Гульня, у якой адзін з удзельнікаў з завязанымі вачамі ловіць астатніх.

◊

Гуляць у жмуркі — хітраваць, утойваць што-н. ад каго-н.

жму́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; незак.

Прыплюшчваць вочы, сціскаючы павекі.

Дзіця на сонцы жмурыцца.

|| зак. зажму́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца.

жму́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., што.

Сціскаючы павекі, прыкрываць, прыплюшчваць вочы.

Ж. вочы ад яркага святла.

|| зак. зажму́рыць, -рыш, -рыць; -раны.

жмут, -а́, М жмуце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Невялікі скрутак чаго-н.

Ж. дроту.

Ж. вяровак.

|| памянш. жмуто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.