Verbum

дрэ́ва, -а, мн. -ы, дрэў і дрэ́ваў, н.

1. Шматгадовая расліна з цвёрдым ствалом і галінамі, якія ўтвараюць крону.

Лісцевыя дрэвы.

Хвойныя дрэвы.

2. толькі адз. Матэрыял з такой расліны, які ідзе на будаўніцтва, розныя вырабы; драўніна.

Разьба па дрэве.

Мэбля з чырвонага дрэва.

○

Радаслоўнае дрэва — радаслоўная табліца ў выглядзе дрэва, якая паказвае разгалінаванне роду, сям’і.

◊

За дрэвамі не бачыць лесу (неадабр.) — звяртаючы ўвагу на дробязі, забываць пра галоўнае.

|| памянш. дрэ́ўца, -а, мн. -ы, -аў.

дрэва...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая па знач. адпавядае слову «дрэва», напр.: дрэваапрацоўка, дрэванасаджэнне.

дрэваапрацо́ўчы, -ая, -ае.

Які адносіцца да апрацоўкі вырабаў з дрэва (у 2 знач.).

Дрэваапрацоўчыя работы.

дрэваапрацо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па апрацоўцы дрэва (у 2 знач.).

дрэванасаджэ́нне, -я, н.

1. Пасадка дрэў, спосаб развядзення лясоў саджанцамі.

2. звычайна мн. -і, -яў. Пасаджаныя дрэвы.

Трэба ахоўваць дрэванасаджэнні.

дрэвападо́бны, -ая, -ае.

Падобны па форме на дрэва.

Д. папаратнік.

дрэвасто́й, -ю, м., зб.

Сукупнасць дрэў, што ўтвараюць лес або ўчастак лесу.

дрэдно́ўт, -а, М -но́ўце, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Вялікі браняносец, папярэднік сучаснага лінейнага карабля.

|| прым. дрэдно́ўтны, -ая, -ае.

дрэйф, -у, м.

Адхіленне судна, самалёта ў час руху ад курсу пад уздзеяннем ветру, цячэння і пад., а таксама наогул адвольнае перамяшчэнне пад знешнім уздзеяннем.

Д. айсбергаў.

○

Легчы ў дрэйф — расставіць парусы так, каб судна заставалася на месцы.

Зняцца з дрэйфу — пачаць рух, змяніўшы расстаноўку парусоў пасля таго, як судна ляжала ў дрэйфе.

|| прым. дрэ́йфавы, -ая, -ае.

дрэйфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; незак.

1. Быць у дрэйфе, рухацца пад уздзеяннем ветру або плыні.

Карабель дрэйфуе.

2. безас. Адхіляць ад руху ветрам або плынню.

Карвет пачало д. да берага.