друг, -а, м.
1. Той, хто дружыць 3 кім-н., блізкі сябар, прыяцель.
Стары д. лепш за новых двух (з нар.). Сустрэча з другам.
Зялёны д. (пра лес).
2. Ужыв. як зварот да блізкага чалавека, а таксама як ветлівы зварот да таварыша, суседа ці сустрэчнага чалавека.
Дапамажы, д.
3. К дру́жа (разм.). Ужыв. як форма звароту да каго-н.
Дарагі дружа, спачуваю табе.
другаго́днік, -а, мн. -і, -аў, м.
Вучань, які застаўся ў тым жа класе на другі год.
|| ж. другаго́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
другаго́дніцтва, -а, н.
Знаходжанне другі год у тым жа класе, на тым жа курсе з прычыны непаспяховасці.
другакла́снік, -а, мн. -і, -аў, м.
Вучань другога класа.
|| ж. другакла́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
другара́дны, -ая, -ае.
1. Не асноўны, не самы важны.
Другараднае пытанне.
2. Не лепшы, такі, якіх многа.
Д. пісьменнік.
|| наз. другара́днасць, -і, ж.
другаразо́вы, -ая, -ае.
Паўторны.
Другаразовае паведамленне.
другаразра́дны, -ая, -ае.
Другога разраду; пасрэдны.
Д. рэстаран.
дру́гасны, -ая, -ае.
Вытворны, не зыходны; які з’яўляецца другой, пазнейшай ступенню ў развіцці чаго-н.
Д. прадукт.
Другасныя спірты.
Другасныя палавыя адзнакі.
|| наз. дру́гаснасць, -і, ж.
другачарго́вы, -ая, -ае.
Які адносіцца да другой чаргі, менш важны.
Другачарговыя грузы.
Другачарговая справа.
|| наз. другачарго́васць, -і, ж.
другі́, -а́я, -о́е.
1. гл. два.
2. Не такі, інакшы, непадобны да гэтага або ранейшага.
Зусім д. голас.
3. Паўторны.
Д. прыезд.
4. Ужыв. пры супрацьстаўленні.
Аднаму чалавеку весела, а другому сумна.
Адзін большы, д. меншы.
5. Не галоўны па значэнні, другарадны.
На другіх ролях.
6. Які замяняе першага, сапраўднага.
У яго цяпер д. бацька.
7. Не гэты, іншы.
Другім разам прыходзьце.
8. займ. неазнач. Які-н. іншы.
Д. дзякаваў бы, а ты не задаволены.
9. Які атрымліваецца пры дзяленні на два.
Другая частка.
10. у знач. наз. друга́я, -о́й, ж. Другая частка чаго-н.; палавіна.
Адна другая.
11. у знач. наз. друго́е, -о́га, н. Страва, якая падаецца пасля першай.
На другое падалі мачанку.
12. у знач. наз. другі́, -о́га, м., мн. -і́я, -і́х. Хтосьці іншы, не сам.
Сам не гам і другому не дам (прымаўка).