Verbum

гераі́зм, -у, м.

Адвага, рашучасць і самаахвяраванне ў крытычных абставінах.

Г. абаронцаў Радзімы.

Працоўны г.

гераі́н, -у, м.

Моцнадзейны наркотык, які вырабляецца з опійнага маку.

|| прым. гераі́навы, -ая, -ае.

гераі́ня гл. герой.

гераі́чны, -ая, -ае.

1. Які выяўляе гераізм, здольны на гераізм.

Г. ўчынак.

2. Які мае адносіны да герояў старажытнасці, расказвае пра іх подзвігі.

Г. эпас.

|| наз. гераі́чнасць, -і, ж.

гера́льдыка, -і, ДМ -дыцы, ж.

Гістарычная дысцыпліна, якая займаецца вывучэннем гербаў, іх гісторыі.

|| прым. геральды́чны, -ая, -ае.

герантало́гія, -і, ж.

Навука, якая займаецца вывучэннем працэсаў старэння чалавека і пошукамі спосабаў падаўжэння жыцця.

|| прым. геранталагі́чны, -ая, -ае.

геранто́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст у галіне геранталогіі.

гера́нь, -і, мн. -і, -ей, ж.

Травяністая расліна сямейства гераніевых з пахучым лісцем, якая разводзіцца як дэкаратыўная ці як прамысловая для атрымання эфірнага алею.

|| прым. гера́ніевы, -ая, -ае.

герб, -а́, мн. гербы́, -о́ў і ге́рбаў, м.

Эмблема дзяржавы, горада, дваранскага роду і пад., якая змяшчаецца на сцягах, манетах, пячатках, дзяржаўных і іншых афіцыйных дакументах.

Дзяржаўны г.

|| прым. ге́рбавы, -ая, -ае.

Гербавая пячатка.

Гербавая папера.

герба́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

Калекцыя засушаных раслін.

|| прым. герба́рны, -ая, -ае.