блы́танік, -а,
Той, хто дрэнна ў чым
блы́танік, -а,
Той, хто дрэнна ў чым
блытані́на, -ы,
Неразбярыха, нешта заблытанае, няяснае, бесталковае.
блы́таны, -ая, -ае.
1. Бязладна пераплецены, заблытаны.
2. У якім цяжка разабрацца; нелагічны, супярэчлівы.
||
блы́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; -аны;
1. (1 і 2
2. Чапляцца за што
3. (1 і 2
4. Рабіць, гаварыць няясна, недакладна; збівацца.
5. Пераходзіць з месца на месца; блукаць (
6. Падтрымліваць сувязь з людзьмі, паводзіны якіх выклікаюць неадабрэнне (
||
блы́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны;
1. што. Бязладна пераплятаць (пра ніткі, валасы
2. Гаварыць, расказваць без лагічнай сувязі; памыляцца.
3. Памылкова прымаць адно за другое.
4. Не цвёрда разбірацца ў чым
5. Расстройваць, разладжваць.
6. Наўмысна ўскладняць, рабіць незразумелым.
7. Умешваць каго
||
||
блыха́, -і́,
Маленькае паразітычнае бяскрылае насякомае.
||
||