Verbum

імяні́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек у дзень сваіх імянін або ў дзень свайго нараджэння.

Падарунак для імянінніка.

|| ж. імяні́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

імяні́ны, -нін.

1. Асабістае свята каго-н., якое выпадае на той дзень, калі царква адзначае памяць аднайменнага святога.

І.

Тамары.

2. Дзень нараджэння.

Спраўляць і. (разм.).

|| прым. імяні́нны, -ая, -ае.

І. пірог.

імянны́, -а́я, -о́е.

Памечаны імем уладальніка; выдадзены на чыё-н. імя; імя каго-н.

І. гадзіннік.

Імянная стыпендыя.

○

Імянны спіс — спіс, у якім пералічваюцца прозвішчы і імёны якіх-н. асоб.