Verbum

ро́сквіт, -у, М -віце, м.

1. гл. расквітнець, расцвісці.

2. Найвышэйшая ступень развіцця чаго-н., уздым.

Р. эканомікі краіны.

У росквіце сіл.

ро́скід гл. раскідаць.

ро́слы, -ая, -ае.

Высокага росту.

Р. хлопец.

|| наз. ро́сласць, -і, ж.

ро́сны¹, -ая, -ае.

У выразе: росны ладан — від расліннай араматычнай смалы.

ро́сны² гл. раса́.

ро́спач, -ы, ж.

Стан, пачуццё крайняй безнадзейнасці, упадку духу.

Быць у роспачы.

Гаварыць з роспаччу.

ро́спачны, -ая, -ае.

У якім адчуваецца роспач; поўны роспачы.

Р. крык.

Р. позірк.

ро́спіс, -у, м.

1. гл. распісаць.

2. мн. -ы, -аў. Мастацкае ўпрыгожанне каляровымі фарбамі сцен, столі, прадметаў побыту і пад.

Фрэскавыя роспісы.

3. мн. -ы, -аў. Тое, што і подпіс.

Уласнаручны р.

ро́спуск гл. распусціць.

ро́спыт гл. распытаць.