дзе́яч, -а, мн. -ы, -аў, м.
Чалавек, які праявіў сябе ў якой-н. грамадскай дзейнасці.
Дзяржаўны д.
Дзеячы культуры.
Заслужаны д. навукі (ганаровае званне).
|| ж. дзяя́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
дзе-не́будзь, прысл.
У якім-н., дакладна невядомым месцы.
Д. сустрэнемся.
дзе-нідзе́, прысл.
Сям-там, у асобных месцах.
Д. ў лясах можна сустрэць бабра.