дзе́я, -і,
1. Дзейнасць, справа.
2. Падзея, пра якую ідзе гаворка.
3. Закончаная частка драматычнага твора або тэатральнай пастаноўкі.
дзе́я, -і,
1. Дзейнасць, справа.
2. Падзея, пра якую ідзе гаворка.
3. Закончаная частка драматычнага твора або тэатральнай пастаноўкі.
дзеяздо́льны, -ая, -ае.
1. Здольны да дзейнасці.
2. Які мае права на ўчыненне дзеянняў юрыдычнага характару і які нясе адказнасць за свае ўчынкі (
||
дзе́янне, -я,
1. Дзейнасць.
2. звычайна
3. Работа, функцыянаванне.
4. Падзеі, пра якія ідзе гаворка.
5. Асноўны від матэматычнага вылічэння.
дзеясло́ў, -ло́ва,
У граматыцы: часціна мовы, што абазначае дзеянне або стан прадмета і змяняецца па часах, асобах і ліках.
||
дзе́яцца, 1 і 2
Рабіцца, адбывацца.
дзе́яч, -а,
Чалавек, які праявіў сябе ў якой
||
дзе-не́будзь,
У якім
дзе-нідзе́,
Сям-там, у асобных месцах.
дзёгаць, -гцю,
Цёмны смалісты вадкі прадукт, які атрымліваецца шляхам сухой перагонкі дрэва, торфу або каменнага вугалю.
Лыжка дзёгцю ў бочцы мёду — пра што
||
дзённік, -а,
1. Запісы аб бягучых справах, падзеях, у якіх удзельнічаў ці быў іх сведкам сам аўтар.
2. Кніга або сшытак з такімі запісамі.
3. Спецыяльны сшытак для запісу зададзеных урокаў і адзнак аб паспяховасці і паводзінах вучняў.
||