Verbum

германі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст у галіне германістыкі.

|| ж. германі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

германі́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Сукупнасць навук аб германскіх мовах, культуры, літаратуры і фальклоры.

герма́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

1. Назва старажытных плямён індаеўрапейскай моўнай групы, што жылі ў цэнтральнай, заходняй і паўднёва-заходняй Еўропе.

2. Тое, што і немцы (уст.).

|| ж. герма́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. герма́нскі, -ая, -ае.

гермафрады́т, -а, М -ды́це, мн. -ы, -аў, м.

Арганізм, часцей жывёльны, які мае адзнакі абодвух полаў.

гермафрадыты́зм, -у, м.

Наяўнасць адзнак абодвух полаў у адным арганізме.

гермашле́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Герметычны шлем лётчыкаў і касманаўтаў.

герметызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) герметызацыю чаго-н.

герметыза́цыя, -і, ж.

Забеспячэнне непранікальнасці сцен і злучэнняў чаго-н. (памяшканняў, апаратаў і пад.) для вадкасцей і газаў.

|| прым. герметызацы́йны, -ая, -ае.

герметы́чны, -ая, -ае.

Які не прапускае вадкасці і газы.

|| наз. герметы́чнасць, -і, ж.

геро́іка, -і, ДМ -ро́іцы, ж.

Гераічны змест, гераічны бок чыёй-н. дзейнасці.

Г. нашых дзён.