шышкава́ты, -ая, -ае.
Няроўны, з шышакамі¹ (у 2
||
шышкава́ты, -ая, -ае.
Няроўны, з шышакамі¹ (у 2
||
шы́я, -і,
Частка цела, якая злучае галаву з тулавам.
Даць па шыі каму
Намыліць шыю каму
На шыі вісець (або сядзець) у каго
На шыю вешацца каму
Скруціць або зламаць шыю на чым
||
||
шэдэ́ўр, -а,
Выключны па сваіх вартасцях твор мастацтва, літаратуры, майстэрства.
шэзло́нг, -а,
Лёгкае рассоўнае крэсла з пакатай спінкай і доўгім сядзеннем, з матэрыі, у якім адпачываюць паўлежачы.
||
шэйк, -а,
Эксцэнтрычны парны танец.
шэйх, -а,
1. У арабскіх краінах: галава роду, старэйшына абшчыны.
2. У мусульман: асоба, якая належыць да вышэйшага духавенства, вучоны-багаслоў, прававед.
шэ́льма, -ы,
Махляр, круцель; нягоднік, паганец.
||
шэльф, -а,
Прыбярэжная мелкаводная частка акіяна вакол мацерыка (з глыбінямі да 200 м).
||
шэ́нкель, -я,
Унутраная, звернутая да каня частка нагі конніка ад калена да шчыкалаткі, якая дапамагае кіраваць канём.
шэпт, -у,
1. Ледзь чутная гутарка, пры якой гукі вымаўляюцца без удзелу галасавых звязак.
2.
3. Погаласка, чутка, якія перадаюцца па сакрэце.
4.