Verbum

герб, -а́, мн. гербы́, -о́ў і ге́рбаў, м.

Эмблема дзяржавы, горада, дваранскага роду і пад., якая змяшчаецца на сцягах, манетах, пячатках, дзяржаўных і іншых афіцыйных дакументах.

Дзяржаўны г.

|| прым. ге́рбавы, -ая, -ае.

Гербавая пячатка.

Гербавая папера.

герба́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

Калекцыя засушаных раслін.

|| прым. герба́рны, -ая, -ае.

гербіцы́ды, -аў, адз. гербіцы́д, -у, М -дзе, м.

Хімічныя рэчывы для барацьбы з пустазеллем.

|| прым. гербіцы́дны, -ая, -ае.

геркуле́с, -а і -у, м.

1. -а, мн. -ы, -аў. Чалавек вялікай фізічнай сілы [паводле лацінскай назвы Геракла — героя старажытнагрэчаскай міфалогіі].

2. -у. Аўсяныя крупы спецыяльнага прыгатавання.

|| прым. геркуле́саўскі, -ая, -ае (да 1 знач.) і геркуле́савы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Геркулесаўскі целасклад.

Геркулесавая каша.

герма...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. герметычны, напр.: гермакабіна, гермакамера, гермапальчатка, гермашлем.

германа... і германа-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. германскі, напр.: германафільства, германа-аўстрыйскі.

германафі́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які мае прыхільнасць да ўсяго нямецкага.

|| прым. германафі́льскі, -ая, -ае.

германафо́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Праціўнік, ненавіснік усяго нямецкага.

|| прым. германафо́бскі, -ая, -ае.

германізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., каго-што.

Прывіць (прывіваць) каму-, чаму-н. нямецкую культуру, мову; анямечыць (анямечваць).

|| наз. германіза́цыя, -і, ж.

германі́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слова або выраз у якой-н. мове, запазычаныя з германскіх моў.