Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні
абвгдеёжзіклмнопрстуфхцчшэюя-
абвгдеёжзілмноруыэя-.’
бзкмнрхч

зычлі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м.

Той, хто жадае каму-н. дабра.

|| ж. зычлі́віца, -ы, мн. -ы, -віц.

зычлі́вы, -ая, -ае.

Які жадае дабра другому; прыхільны, спагадны.

Зычлівыя людзі.

|| наз. зычлі́васць, -і, ж.

зы́чны, -ая, -ае.

1. Звонкі, прарэзлівы.

З. голас.

2. Пра гукі мовы: які ўтвараецца пры праходжанні моцнага струменю паветра праз перашкоду ў якім-н. месцы моўнага апарату, а таксама пра літары, якія адлюстроўваюць такія гукі.

зы́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак., што каму-чаму.

Жадаць, выказваць, выражаць каму-, чаму-н. пажаданні.

Зычу вам многа шчасця і моцнага здароўя.