Verbum

відне́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́ецца; незак.

Быць відным, быць у полі зроку.

Удалечыні віднелася возера.

відне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

1. безас. Світаць; святлець.

На ўсходзе ўжо віднела.

Пачынае в.

2. Віднецца, станавіцца відным, бачным.

Уперадзе віднее жытнёвае поле.

|| зак. павідне́ць, -е́е (да 1 знач.).

відно́¹, безас., у знач. вык.

1. Пра наяўнасць дастатковага святла, асвятлення дзе-н.

На вуліцы ўжо было в.

2. Тое, што і відаць (у 1 і 3 знач.).

З-за пылу было не в. дарогі.

відно́², -а́, н.

Світанне, досвітак.

Маці ўстала яшчэ да відна.

Ад відна да цямна (з усходу да заходу сонца, з ранку да вечара).

ві́дны, -ая, -ае.

1. Значны, важны, прыметны або выдатны, вядомы.

Віднае службовае становішча.

В. вучоны.

2. Рослы, статны.

В. хлопец.

відны́, -а́я, -о́е; відзён, відна́, відно́; мн. відны́.

1. толькі поўн. ф. Добра асветлены, не цёмны.

Відная ноч.

2. пераважна кар. ф. Даступны зроку, бачны.

Дом відзён здалёку.

відо́вішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

1. Тое, што паўстае перад вачамі, з’яўляецца прадметам агляду.

Незвычайнае в.

2. Тэатральнае або тэатралізаванае прадстаўленне.

Масавыя відовішчы.

|| прым. відо́вішчны, -ая, -ае (да 2 знач.).

віду́к, -у́, м.

Дзікарослы мак, мак-самасейка.

віду́шчы, -ая, -ае.

Які мае зрок, бачыць або здольны бачыць.

В. чалавек.

Адзінае відушчае вока.

відэа...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да электрычных сігналаў, што выклікаюць аддюстраванне (відэасігналаў), напр.: відэазапіс, відэамагнітафон, відэатэлефон;

2) які мае адносіны да відэазапісу, напр.: відэаплёнка, відэафільм, відэаінжынер.