Verbum

брызе́нт, -у, М -нце, м.

Грубая непрамакальная парусіна.

|| прым. брызе́нтавы, -ая, -ае.

Брызентавая спяцоўка.

брыка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. Пра капытных: біць нагамі, брыкаць.

Конь брыкаецца.

2. перан. Упарціцца, упірацца (разм.).

З ім гаворыш, а ён брыкаецца.

брыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго (разм.).

Біць, удараць заднімі нагамі (пра капытных жывёл).

|| аднакр. брыкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

брыке́т, -у, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Плітка, цаглінка з якога-н. спрасаванага матэрыялу.

Тарфяны б.

Вугальны б.

2. зб. Прасаваны торф або вугаль як паліва.

Тапіць у хаце брыкетам.

|| прым. брыке́тны, -ая, -ае.

брыкетава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) брыкеты з чаго-н.

Б. торф.

брыклі́вы, -ая, -ае (разм.).

Які мае звычку брыкацца.

Б. конь.

брыль, брыля́, мн. брылі́, -ёў, м.

1. Казырок шапкі.

2. Капялюш з палямі.

Саламяны б.

брылья́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Каштоўны камень: агранены і адшліфаваны алмаз.

|| прым. брылья́нтавы, -ая, -ае.

◊

Брыльянтавае вяселле — шасцідзесяцігоддзе шлюбнага жыцця.

брыля́сты, -ая, -ае.

1. З вялікім казырком.

Брылястая шапка.

2. перан. З вялікай шапкай (пра грыбы).

Брылястыя сыраежкі.

бры́нда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -аў, ж. (разм., зневаж.).

Пра таго, хто без патрэбы ходзіць, сланяецца абы-дзе.