Verbum

эро́зія, -і, ж.

Поўнае або частковае разбурэнне паверхні чаго-н.

Э. глебы.

|| прым. эразі́йны, -ая, -ае.

Эразійныя працэсы.

эро́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Павышаная пачуццёвасць, звернутая да палавога жыцця, аголенага цела і яго адлюстравання.

|| прым. эраты́чны, -ая, -ае.

эрудзі́раваны, -ая, -ае.

Дасведчаны, які валодае эрудыцыяй.

Э. чалавек.

|| наз. эрудзі́раванасць, -і, ж.

эруды́т, -а, М -ды́це, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто мае вялікую эрудыцыю.

|| ж. эруды́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (разм.).

эруды́цыя, -і, ж.

Начытанасць, глыбокія і ўсебаковыя веды ў якой-н. ці многіх галінах навукі.

Чалавек з вялікай эрудыцыяй.

эрытрацы́ты, -аў, адз. -цы́т, -а, М -цы́це, м.

Састаўная частка крыві — чырвоныя крывяныя цельцы, якія ўтрымліваюць гемаглабін.

|| прым. эрытрацы́тны, -ая, -ае і эрытрацыта́рны, -ая, -ае.