Verbum

кілба́снік гл. каўбаснік.

кілба́сны гл. каўбаса.

кі́лечны гл. кілька.

кілза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго (што).

Класці цуглі ў рот каню.

К. стаенніка.

|| зак. закілза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

кілі́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шарсцяны бязворсавы дыван ручной работы.

Там ткуць кілімы дарагія.

|| прым. кілі́мавы, -ая, -ае.

кілі́шак, -шка, мн. -шкі, -шкаў, м.

Шкляная чарка на ножцы.

Поўны к.

|| прым. кілі́шачны, -ая, -ае.

кіло́, нескл., н. (разм.).

Тое, што і кілаграм.

Купіць к. яблыкаў.

кіль, -я, мн. кілі́, -ёў, м.

Падоўжны брус, які праходзіць па ўсёй даўжыні судна ў сярэдзіне яго днішча.

|| прым. кілявы́, -а́я, -о́е.

кільва́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Хвалевы струмень ззаду судна, якое рухаецца.

◊

Ісці ў кільватары — адзін за адным, тым жа курсам (пра судны).

|| прым. кільва́тарны, -ая, -ае.

Кільватарная калона.

кі́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Невялікая прамысловая рыба сямейства селядцовых.

|| прым. кі́лечны, -ая, -ае.

К. промысел.