Verbum

клептама́нія, -і, ж. (спец.).

Псіхічнае захворванне, якое заключаецца ў неадольным імкненні да крадзяжу.

клерк, -а, мн. -і, -аў, м.

Канторскі служачы ў некаторых краінах.

клерыка́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік клерыкалізму; член клерыкальнай партыі.

клерыкалі́зм, -у, м.

Ідэалагічная і палітычная плынь, якая імкнецца ўзмацніць уплыў царквы на грамадска-палітычнае і культурнае жыццё.

Прыхільнікі клерыкалізму.

|| прым. клерыка́льны, -ая, -ае.

кле́тка¹, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Памяшканне з металічных або драўляных прутоў для птушак і жывёлін.

К. для папугаяў.

2. Спосаб складання некаторых матэрыялаў (дроў, дошак, цэглы і пад.) у выглядзе чатырохвугольніка.

Скласці дошкі ў клетку.

3. Квадрат, усякі чатырохвугольнік, начэрчаны на паверхні чаго-н.

Клеткі шахматнай дошкі.

Сшыткі ў клетку.

○

Грудная клетка — частка тулава, якая складаецца з рэбраў, грудзіны, пазванкоў і змяшчае ў сабе сэрца, лёгкія, стрававод.

|| памянш. кле́тачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. кле́тачны, -ая, -ае.

кле́тка², -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Элементарная адзінка будовы жывога арганізма, якая складаецца з ядра, пратаплазмы і абалонкі.

Нервовая к.

|| памянш. кле́тачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. кле́тачны, -ая, -ае.

Клетачнае ядро.

клець, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Традыцыйная сялянская будыніна для захавання збажыны, маёмасці; свіран.

2. Шахтавы ліфт.

3. Асноўная частка пракатнага стана.

клешч, кляшча́, мн. кляшчы́, кляшчо́ў, м.

Невялікая членістаногая жывёліна атрада павукападобных, якая паразітуе на целе чалавека, жывёлы, а таксама на раслінах.

|| прым. клешчавы́, -а́я, -о́е.

клешчаві́на, -ы, ж.

Алейная расліна сямейства малачаевых, з насення якой атрымліваюць рыцыну.

|| прым. клешчаві́нны, -ая, -ае.

кле́шчы, -аў.

1. Металічныя шчыпцы.

Кавальскія к.

2. Драўляная частка хамута, якая складаецца з дзвюх кляшчын.

3. У ваеннай справе — акружэнне ворага з двух бакоў.

Узяць у к.