Verbum

з’яда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.

Тое, што і есці (у 1 і 3 знач.).

Хутка з. абед.

З. многа хлеба.

з’ядзе́нне, -я, н.

У выразе: аддаць на з’ядзенне каго (што) каму (неадабр.) —

1) каб хто-н. з’еў.

Аддаць каго-н. на з. ваўкам;

2) перан. пад поўную ўладу, на расправу каму-н.

з’ядна́ны, -ая, -ае.

Дружны, аднадушны, згуртаваны.

З. калектыў.

|| наз. з’ядна́насць, -і, ж.

з’ядна́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; зак.

Згуртавацца, дасягнуўшы адзінства думак і дзеянняў.

З. супраць агульнага ворага.

|| незак. з’ядно́ўвацца, -аецца.

|| наз. з’ядна́нне, -я, н.

з’ядна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Згуртаваць, дасягнуўшы адзінства думак і дзеянняў.

З. народныя масы.

|| незак. з’ядно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. з’ядна́нне, -я, н.

з’язджа́цца гл. з’ехацца.

з’язджа́ць гл. з’ехаць.

з’ялча́ць гл. ялчаць.

з’яўле́нне гл. з’явіцца.

з’яўля́цца гл. з’явіцца.