Verbum

гіпертані́я, -і, ж.

Павышэнне крывянога ціску, а таксама хвароба, звязаная з такім павышэннем.

|| прым. гіпертані́чны, -ая, -ае.

гіперто́нік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які хварэе на гіпертанічную хваробу.

гіпертрафі́раваны, -ая, -ае.

Які падвергся гіпертрафіі.

гіпертрафі́равацца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -руецца; зак. і незак.

Падвергнуцца (падвяргацца) гіпертрафіі.

гіпертрафі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак.

Падвергнуць (падвяргаць) гіпертрафіі.

гіпертрафі́я, -і, ж.

1. Хваравітае павелічэнне аб’ёму якога-н. органа цела.

Г. сэрца.

2. перан. Празмернае развіццё чаго-н.

|| прым. гіпертрафі́чны, -ая, -ае.

гіпнатызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; незак., каго (што).

Прыводзіць у стан гіпнозу.

|| зак. загіпнатызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны.

|| наз. гіпнатызава́нне, -я, н. і гіпнатыза́цыя, -і, ж.

гіпнатызёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па гіпнозе, які валодае здольнасцю гіпнатызаваць.

|| прым. гіпнатызёрскі, -ая, -ае.

гіпнаты́зм, -у, м.

1. Сукупнасць з’яў, якія ўзнікаюць пры гіпнозе.

2. перан. Здольнасць уздзейнічаць на каго-н.

|| прым. гіпнаты́чны, -ая, -ае.

гіпно́з, -у, м.

Асаблівы стан частковага, няпоўнага сну, які выклікаецца ўнушэннем, а таксама сам спосаб такога ўнушэння.

Быць у стане гіпнозу.

Лячыць гіпнозам.

|| прым. гіпнаты́чны, -ая, -ае.