Verbum

гее́на, -ы, ж.

У рэлігіі: месца вечных мук грэшнікаў; пекла.

|| прым. гее́нскі, -ая, -ае.

ге́йзер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Крыніца вулканічнага паходжання, якая перыядычна выкідвае фантаны гарачай вады.

|| прым. ге́йзерны, -ая, -ае.

ге́йша, -ы, мн. -ы, гейш, ж.

У Японіі: жанчына, навучаная музыцы, танцам, уменню весці свецкую размову, якую запрашаюць на прыёмы, банкеты і пад.

гекза́метр, -а, мн. -ы, -аў, м.

У антычным метрычным вершаскладанні — шасцістопны дактыль з апошняй усечанай стапой¹.

|| прым. гекзаметры́чны, -ая, -ае.

гекта...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. сто, напр.: гектават, гектапаскаль.

гектаграфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны; незак., што.

Друкаваць на гектографе.

|| наз. гектаграфава́нне, -я, н.

гекта́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Метрычная мера зямельнай плошчы, роўная 10 000 м².

|| прым. гекта́рны, -ая, -ае.

гекто́граф, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Прасцейшы капіравальны прыбор для атрымання адбіткаў з рукапіснага або машынапіснага тэксту.

|| прым. гектаграфі́чны, -ая, -ае.

геліё... (а таксама гелія...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на адносіны да Сонца, сонечнага выпрамянення, напр.: геліёграф, геліёметр.

ге́лій, -ю, м.

Хімічны элемент, інертны газ — самы лёгкі пасля вадароду.

|| прым. ге́ліевы, -ая, -ае.