Verbum

віртуо́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто дасканала валодае тэхнікай свайго мастацтва, а таксама наогул сваёй справы.

віртуо́зны, -ая, -ае.

Уласцівы віртуозу, тэхнічна дасканалы.

Віртуознае выкананне.

|| наз. віртуо́знасць, -і, ж.

ві́рус, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Найдрабнейшая няклетачная часціца, што размнажаецца ў жывых клетках і выклікае заразнае захворванне.

В. шаленства.

В. індывідуалізму (перан.).

2. У інфарматыцы: спецыяльная праграма, якая выклікае непаладкі ў рабоце камп’ютара.

|| прым. ві́русны, -ая, -ае.

В. грып.

вірусало́гія, -і, ж.

Раздзел мікрабіялогіі, які вывучае вірусы.

|| прым. вірусалагі́чны, -ая, -ае.

віры́сты, -ая, -ае.

У якім многа віроў.

Вірыстая рака.

|| наз. віры́стасць, -і, ж.

віры́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́цца; незак.

1. Круціцца, утвараць віры (пра ваду).

Вада вірылася вакол вярбы.

2. перан. Паяўляцца ў вялікай колькасці, бесперапыннай чарадой.

Думкі вірацца ў галаве.

віры́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; незак.

Тое, што і віраваць.