Verbum

вінаку́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца вінакурэннем.

вінакурэ́нне, -я, н.

Вытворчасць спірту і гарэлкі са збожжа, з бульбы, буракоў і інш.

|| прым. вінаку́рны, -ая, -ае.

В. завод.

вінаро́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па вінаробстве.

вінаро́бства, -а, н.

Выраб віна з вінаграду ці іншых ягад і пладоў.

|| прым. вінаро́бны, -ая, -ае і вінаро́бчы, -ая, -ае.

вінатэ́ка, -і, ДМ -тэ́цы, мн. -і, -тэ́к, ж.

Збор калекцыйных він.

|| прым. вінатэ́чны, -ая, -ае.

віначэ́рп, -а, мн. -ы, -аў, м.

У старажытнасці: службовая асоба, якая загадвала віннымі склепамі, разлівала і разносіла пітво на банкетах.

вінегрэ́т, -у, М -грэ́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Халодная страва, звычайна прыгатаваная з дробна нарэзаных кавалачкаў агародніны з алеем і воцатам.

Класічны в.

2. перан. Сумесь разнастайных думак і паняццяў.

У галаве в.

В. пачуццяў.

На выставе в. колераў і гукаў.

|| прым. вінегрэ́тны, -ая, -ае.

ві́нны¹ гл. віно.

ві́нны², -ая, -ае; вінен, ві́нна (разм.).

Тое, што і вінаваты (у 1 і 3 знач.).

віно́, -а́, мн. ві́ны, він і -аў, н.

Алкагольны напітак, прыгатаваны з ягад, садавіны.

Чырвонае в.

Вінаградныя віны.

Сталовае в.

|| памянш. вінцо́, -а́, н. (разм.).

|| прым. ві́нны, -ая, -ае.

В. пах.

В. склеп.

○

Вінныя ягады — сушаныя плады фігавага дрэва.