плю́шчыць², -чу, -чыш, -чыць; незак., што.
Удараючы або сціскаючы, рабіць плоскім, пляскатым.
П. цвік.
|| зак. сплю́шчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.
|| наз. плюшчэ́нне, -я, н. (спец.).
|| прым. плюшчы́льны, -ая, -ае (спец.).
П. станок.
плява́, -ы́, ж.
Тонкая скурка, перапонка ў жывёльным або раслінным арганізме.
плява́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.
Пасудзіна для сплёўвання.
плява́цца, плюю́ся, плюе́шся, плюе́цца; плюёмся, плюяце́ся, плюю́цца; плю́йся; незак.
1. Мець звычку пляваць (у 1 знач.).
Кінь п.!
2. Пляваць на каго-н. ці адзін на другога.
плява́ць, плюю́, плюе́ш, плюе́; плюём, плюяце́, плюю́ць; плюй; незак.
1. Выкідваць з рота сліну.
П. на падлогу.
2. перан., на каго-што. Зусім не лічачыся з кім-, чым-н., паказваць пагардлівую абыякавасць (разм.).
П. ён хацеў на ваша папярэджанне.
3. у знач. вык. Выражае абыякавыя або пагардлівыя адносіны да чаго-н. (разм.).
Суседзі злуюцца, а мне п.!
|| зак. наплява́ць, -люю́, -люе́ш, -люе́; -люём, -люяце́, -люю́ць; -лю́й.
|| аднакр. плю́нуць, -ну, -неш, -не; плюнь (да 1 і 2 знач.).
П. няма куды (таксама перан.: вельмі цесна; разм.).
◊
Раз плюнуць (разм.) — нічога не значыць, вельмі лёгка зрабіць што-н.
Яму гэта раз п.
|| наз. плява́нне, -я, н. (да 1 знач.).
пляво́к, пляўка́, мн. пляўкі́, пляўко́ў, м.
Выплюнуты згустак сліны, а таксама перан.: пра што-н. надта абразлівае, грубае.
пляву́згаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).
Гаварыць абы-што, малоць языком без толку, пустое.
|| зак. напляву́згаць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. пляву́зганне, -я, н.
пляж, -а, мн. -ы, -аў, м.
Адхоністы бераг, зручны для купання і сонечных ваннаў.
Пясчаны п.
|| прым. пля́жны, -ая, -ае.
П. касцюм.
пля́жыць, -жу, -жыш, -жыць; незак. (разм.).
1. што. Сячы, нішчыць; глуміць.
П. векавы лес.
2. Моцна біць каго-н. чым-н.
|| наз. пля́жанне, -я, н.
пля́ма, -ы, мн. -ы, плям, ж.
1. Месца іншай афарбоўкі на якой-н. паверхні, а таксама месца, забруджанае чым-н.
Радзімая п.
Чарнільная п.
Белая п. (на геаграфічнай карце: абазначэнне недаследаванай мясцовасці; таксама перан.: пра што-н. невядомае, нявывучанае). Жоўтая п. (у сятчатцы вока: месца, вельмі чуллівае да святла; спец.).
2. перан. Што-н. ганебнае, надта непрыемнае.
П. на рэпутацыі.
|| памянш. пля́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж. (да 1 знач.).