Verbum

бры́тва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Прылада для галення.

Электрычная б.

◊

Язык як брытва — пра здольнасць востра, дасціпна гаварыць.

|| прым. бры́твенны, -ая, -ае.

Б. прыбор.

бры́фінг, -у, мн. -і, -аў, м.

Кароткая прэс-канферэнцыя.

Правесці б.

брыць, бры́ю, бры́еш, бры́е; брый; бры́ты; незак., каго-што.

Зразаць брытвай валасы да кораня.

Б. бараду.

|| зак. пабры́ць, -бры́ю, -бры́еш, -бры́е; -бры́ў; -бры́й; -бры́ты.

|| звар. бры́цца, бры́юся, бры́ешся, бры́ецца; бры́йся; зак. пабры́цца, -бры́юся, -бры́ешся, -бры́ецца; -бры́йся.

|| наз. брыццё, -я́, н.

бры́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Лёгкі выязны вазок.

|| прым. бры́чкавы, -ая, -ае.

бры́ючы, -ая, -ае.

У выразе: брыючы палёт — палёт самалёта на гранічна малой вышыні над зямлёй.

брэх, -у, м.

Гукі, характэрныя для сабак і некаторых іншых звяроў.

Б. лесніковых сабак.