Verbum

віхля́вы, -ая, -ае (разм.).

Які хістаецца з боку ў бок у час руху.

Віхлявая паходка.

віхля́сты, -ая, -ае (разм.).

1. Які хістаецца з боку ў бок (пра чалавека і яго рухі).

2. Звілісты, пакручасты.

Віхлястыя сцежкі.

віхля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак. (разм.).

Рухацца, хістаючыся з боку ў бок.

В. пад цяжарам ношы.

віхля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак. (разм.).

Рухацца няроўна, хістаючыся з боку ў бок.

Кола віхляе.

В. пры хадзьбе.

віхо́р¹, -хра́, мн. -хры́, -хро́ў і ві́хар, віхру, мн. віхры, віхраў, м.

Імклівая кругавая плынь ветру.

Снежны в.

В. падзей (перан.). Імчацца віхрам (прысл.).

|| прым. віхравы́, -а́я, -о́е.

віхо́р², -хра́, мн. -хры́, -хро́ў, м.

Узнятая ўверх пасма валасоў.

Прыгладзіць віхры.

віхра́сты, -ая, -ае (разм.).

З віхрамі.

В. хлапчук.

віхры́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́цца; незак.

Узнімацца, кружыцца віхрам.

Віхрыцца пыл.

віху́ра, -ы, мн. -ы, -ху́р, ж.

1. Бура, завіруха (разм.).

2. Імклівы віхравы рух (паэт.).

|| прым. віху́рны, -ая, -ае.

віці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.

1. Прут, дубец.

2. зб. Скручаная лаза, якой вяжуць плыты.