Verbum

брушы́на, -ы, ж.

Унутраная абалонка брушной поласці.

|| прым. брушы́нны, -ая, -ае.

брыво́, -а́, мн. бро́вы, Р бро́ваў і брыво́ў, Д бро́вам і брыва́м, Т бро́вамі і брыва́мі, М на бро́вах і брыва́х, н.

Дугападобная палоска валасоў над вокам.

Чорныя бровы.

|| прым. бро́ўны, -ая, -ае.

Броўныя дугі.

брыг, -а, мн. -і, -аў, м.

Марское двухмачтавае паруснае судна 18—19 стст. з прамымі ветразямі.

брыга́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, брыга́д, ж.

1. Вайсковае злучэнне з некалькіх батальёнаў або палкоў, а ў флоце — з некалькіх аднатыпных суднаў.

Танкавая б.

2. Вытворчая група, а таксама наогул група, аб’яднаная якім-н. агульным заданнем, дзейнасцю.

Б. слесараў.

Палявая б.

Канцэртная б.

|| прым. брыга́дны, -ая, -ае.

Б. падрад.

брыгадзі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кіраўнік брыгады (у 2 знач.).

Калгасны б.

2. Ваенны чын у рускай арміі ў 18 ст., сярэдні паміж палкоўнікам і генералам.

|| прым. брыгадзі́рскі, -ая, -ае.

брыгадзі́рыха, -і, ДМ -рысе, мн. -і, -ых, ж. (разм.).

Жонка брыгадзіра (у 1 знач.).

брыганці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.

Двухмачтавае паруснае судна з прамымі ветразямі на насавой і косымі на кармавой мачтах.

брыда́, -ы́, ДМ -дзе́, ж. (разм.).

1. Што-н. непрыемнае, брыдкае, паскуднае.

Снілася нейкая б.

Наслухацца рознай брыды.

2. Пра каго-н. брыдкага, паскуднага, агіднага.

бры́джы, -аў.

Штаны асобага крою, вузкія ўніз ад калена, якія першапачаткова прызначаліся для верхавой язды, а таксама кароткія штаны да кален.

бры́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; незак.

Адчуваць, выказваць агіду да каго-, чаго-н. адмоўнага, брыдкага; га́дзіцца.