Verbum

клубняпло́ды, -аў, адз. -ло́д, -а, М -дзе, м.

Харчовыя, кармавыя і тэхнічныя расліны, якія ўтвараюць на падземных сцёблах клубні.

клубо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

1. Зматаныя шарыкам ніткі, шпагат і пад.

К. пражы.

2. перан. Што-н. заблытанае, у чым цяжка разабрацца.

К. загадкавых супярэчнасцей.

3. Невялікі клуб², тое, што і клуб¹. Дым клубкамі слаўся па страсе.

◊

Клубок у горле — пра пачуццё сутаргавага, хваравітага сціску ў горле.

Разматаць клубок — разблытаць якую-н. складаную справу.

|| прым. клубко́вы, -ая, -ае і клубо́чны, -ая, -ае.

клу́мак гл. клунак.

клу́мба, -ы, мн. -ы, клумб і -аў, ж.

Градка для кветак у выглядзе якой-н. замкнутай фігуры.

Круглая к.

|| прым. клу́мбавы, -ая, -ае.

клу́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў і клу́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м.

Дробныя рэчы, звязаныя хусткай, абрусам, кавалкам матэрыі або складзеныя ў торбу.

Пагрузіць клункі на калёсы.

|| памянш. клу́начак, -чка, мн. -чкі, -чкаў і клу́мачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

клы́гаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Марудна ісці; клыпаць.

клык, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Тое, што і ікол.

клыка́сты, -ая, -ае.

Тое, што і ікласты.

|| наз. клыка́стасць, -і, н.

клы́паць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Ісці марудна, накульгваючы, перавальваючыся з нагі на нагу.

клышано́гі, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і касалапы.

|| наз. клышано́гасць, -і, ж.