Verbum

ара́кул

(лац. oraculum = прароцтва)

1) жрэц у старажытных грэкаў і рымлян, што прарочыў быццам ад бога, а таксама месца такіх прароцтваў;

2) перан., іран. асоба, чые меркаванні прызнаюцца бясспрэчнай ісцінай.

аранда́тар

(с.-лац. arrendator)

той, хто бярэ што-н. у арэнду.

аранжарэ́я

(фр. orangerie, ад orange = апельсін)

цёплае зашклёнае памяшканне для вырошчвання раслін або для несезоннага атрымання пладоў, агародніны і кветак.

ара́тар

(лац. orator)

1) асоба, якая выступае з прамовай;

2) той, хто валодае майстэрствам слова, красамоўствам.

арато́рыя

(іт. oratorio)

буйны музычны твор для хору, салістаў і аркестра, напісаны на драматычны сюжэт.