Verbum

ава́л

(фр. ovale, ад лац. ovum = яйцо)

абрыс чаго-н. у выглядзе круга, які нагадвае па форме яйцо ў падоўжаным разрэзе.

ава́ль

(фр. aval)

вэксальнае паручыцельства, зробленае трэцяй асобай у выглядзе гарантыйнага запісу.

аванга́рд

(фр. avant-garde, ад avant = наперадзе + garde = ахова)

1) частка войска (або флоту), якая знаходзіцца наперадзе галоўных сіл у паходзе і пры наступленні (проціл. ар’ергард);

2) перан. перадавая частка якой-н. грамадскай групы, класа.

авангарды́зм

(фр. avant-gardisme)

1) імкненне якойн. грамадскай групы мець вяршэнства ў чым-н.;

2) агульная назва мастацкіх плыней, якім уласцівы разрыў з традыцыяй рэалістычнага мастацкага вобраза, пошукі новых сродкаў выяўлення і фармальнай структуры твора (у сваіх крайніх формах змыкаецца з дэкадэнцтвам, мадэрнізмам, абстракцыянізмам).

аванза́ла

(фр. avant-salle, ад avant = наперадзе + salle = зала)

памяшканне перад галоўнай залай у грамадскіх будынках, палацах.

ава́нс

(фр. avance)

1) грашовая сума, якая выдаецца папярэдне ў лік будучых плацяжоў;

2) перан. абяцанне, якое неабходна пацвердзіць у будучым.

авансцэ́на

(фр. avant-scène, ад avant = наперадзе + scène = сцэна)

тэатр. пярэдняя частка сцэны 1, паміж заслонай і рампай (проціл. ар’ерсцэна).

аванту́ра

(фр. aventure = прыгода)

рызыкоўная падазроная справа, распачатая ў разліку на выпадковы поспех.

аванты́тул

(ад фр. avant = наперадзе + лац. titulus = надпіс)

першая старонка кнігі, якая папярэднічае тытулу 3.

ава́рыя

(іт. avaria, ад ар. ’avar = пашкоджанне, шкода)

1) моцнае пашкоджанне якога-н. механізма, машыны ў час работы, руху;

2) перан. няўдача, правал якой-н. справы.