Verbum

аўдые́нцыя

(лац. audientia = слуханне)

афіцыйны прыём у высокапастаўленай асобы.

аўдыёальбо́м

(ад лац. audio = слухаю + album = белая табліца)

некалькі песень, музычных кампазіцый, аб’яднаных на храналагічнай або канцэптуальнай аснове і запісаных на пласцінцы, аўдыёкасеце, кампакт-дыску.

аўдыёвізуа́льны

(ад лац. audio = слухаю + visualis = зрокавы)

заснаваны на адначасовым успрыманні слыхам і зрокам (напр. а-ыя сродкі навучання).

аўдыёкасе́та

(ад лац. audio = слухаю + англ. cassette = касета)

плоская пластыкавая каробка, якая змяшчае магнітную стужку для запісу гуку.

аўдыёпле́ер

(ад лац. audio = слухаю + англ. player = плеер)

кампактны пераносны апарат для ўзнаўлення гуку з магнітнага запісу.

аўды́т

(англ. audit, ад лац. auditus = слуханне)

праверка фінансавай дзейнасці камерцыйнага прадпрыемства, якая праводзіцца аўдытарам 3.

аўды́тар

(лац. auditor = слухач)

1) вучань у некаторых навучальных установах (напр. у духоўных вучылішчах), прызначаны настаўнікам выслухваць урокі іншых вучняў;

2) гіст. член царкоўнага суда ў Вялікім княстве Літоўскім;

3) асоба або фірма, якая правярае стан фінансава-гаспадарчай дзейнасці акцыянернай кампаніі.

аўдыто́рыя

(лац. auditorium)

1) памяшканне, прызначанае для чытакня лекцый;

2) слухачы лекцыі, даклада.

аўкцыён

(лац. auctio, -onis = павелічэнне)

публічны продаж маёмасці, пры якім пакупніком становіцца той, хто дае за рэч найбольшую суму.

а́ўра

(гр. aura = подых ветру)

1) асаблівая атмасфера, настрой, клімат, якія ўтвараюцца вакол біялагічных арганізмаў, нібыта выпраменьваючыся імі;

2) стан, які папярэднічае прыпадкам эпілепсіі, істэрыі, мігрэні.