Verbum

раба́т

(ням. Rabatt, ад фр. rabattre = зрабіць уступку)

скідка з цаны тавару, якая робіцца пры закупцы тавару оптам.

ра́бін

(ст.-яўр. rabbi = літар. настаўнік мой)

духоўны кіраўнік вернікаў у яўрэйскай рэлігійнай абшчыне.

рабінзо́н

(англ. Robinson = імя героя рамана Д. Дэфо «Рабінзон Круза»)

чалавек, які жыве ў бязлюдным месцы і вымушаны сам здабываць усё неабходнае для жыцця.

рагу́

(фр. ragoût)

страва з дробна нарэзанага мяса, утушанага з гароднінай, або ўтушанай гародніны з вострым соусам.

ра́да

(польск. rada, ад ням. Rath)

1) савет прадстаўнікоў у розныя гістарычныя перыяды ў Польшчы і Беларусі (напр. паны-рада Вялікага княства Літоўскага);

2) сумеснае абмеркаванне якіх-н. пытанняў, нарада;

3) парада;

4) сродак, паратунак, выйсце (напр. няма рады, не даць рады).

рада́р

[англ. radar, ад ra(dio) d(etecting) a(nd) r(anging) = выяўленне і вызначэнне адлегласці пры дапамозе радыё]

тое, што і радыёлакатар.

радыеакты́ўны

(ад лац. radius = прамень + activus = дзейны)

здольны распадацца на элементарныя часціцы і выпраменьваць энергію (напр. р-ыя мінералы).

радыетэрапі́я

(ад лац. radius = прамень + гр. therapeia = лячэнне)

лячэнне з дапамогай іанізуючых выпрамяненняў; выкарыстоўваецца пераважна пры злаякасных пухлінах.

радыефо́бія

(ад лац. radius = прамень + гр. phobos = страх)

мед. перавялічаная боязь радыеактыўнага паражэння.

ра́дыё

(лац. radio = выпраменьваю)

1) спосаб перадачы інфармацыі на адлегласць пры дапамозе электрамагнітных хваль;

2) устройства для прыёму электрамагнітных хваль, якія пасылаюцца радыёстанцыяй.