Verbum

цно́та

(польск. cnota)

маральная чысціня; сціпласць у маральных адносінах.

цо́каль

(іт. zoccolo)

1) ніжняя частка вонкавай сцяны будынка, слупа, помніка, якая размешчана непасрэдна на фундаменце і крыху выступае;

2) металічная частка электрычнай лямпачкі, якая служыць для замацавання яе ў патроне.

цука́ты

(польск. cukaty < іт. succade, ад лац. succus = сок)

зацукраваныя фрукты.

цуна́мі

(яп. tsunami)

гіганцкія ўсёразбуральныя хвалі, якія ўзнікаюць на паверхні акіяна ў час падводных землетрасенняў.

цывіліза́цыя́

(фр. civilisation, ад лац. civilis = грамадзянскі)

1) узровень развіцця матэрыяльнай і духоўнай культуры, дасягнуты якой-н. грамадскай фармацыяй (напр. антычная ц.);

2) сучасная сусветная культура, прагрэс, асвета;

3) ступень грамадскага развіцця, наступная пасля варварства.

цыві́льны

(польск. cywilny, ад лац. civilis = грамадзянскі)

грамадзянскі, не ваенны (напр. ц. чалавек).

цыкл

(гр. kyklos = круг)

1) сукупнасць узаемазвязаных з’яў, працэсаў, якая складае замкнёны круг развіцця (напр. вытворчы ц., ц. развіцця лічынкі);

2) закончаны рад твораў, лекцый, канцэртаў, аб’яднаных агульнай тэматыкай (напр. ц. вершаў);

3) пэўная група навук, дысцыплін (напр. гістарычны ц., прыродазнаўчы ц.).

цыкло́н

(гр. kyklon = які верціцца)

буйнамаштабны атмасферны віхор з паніжэннем ціску ад перыферыі да цэнтра, які суправаджаецца вялікай воблачнасцю і ападкамі; бура, ураган (параўн. антыцыклон).

цы́мус

(яўр. cymes)

1) салодкая ежа, прыгатаваная з морквы;

2) перан. самае смачнае, самая сутнасць, самае цікавае.

цыні́зм

(фр. cynisme, ад гр. kynismos = вучэнне цынікаў)

нахабнасць, бессаромнасць, пагардлівыя адносіны да агульнапрынятых правіл маралі.