Verbum

цывіліза́цыя́

(фр. civilisation, ад лац. civilis = грамадзянскі)

1) узровень развіцця матэрыяльнай і духоўнай культуры, дасягнуты якой-н. грамадскай фармацыяй (напр. антычная ц.);

2) сучасная сусветная культура, прагрэс, асвета;

3) ступень грамадскага развіцця, наступная пасля варварства.

цыві́льны

(польск. cywilny, ад лац. civilis = грамадзянскі)

грамадзянскі, не ваенны (напр. ц. чалавек).

цыкл

(гр. kyklos = круг)

1) сукупнасць узаемазвязаных з’яў, працэсаў, якая складае замкнёны круг развіцця (напр. вытворчы ц., ц. развіцця лічынкі);

2) закончаны рад твораў, лекцый, канцэртаў, аб’яднаных агульнай тэматыкай (напр. ц. вершаў);

3) пэўная група навук, дысцыплін (напр. гістарычны ц., прыродазнаўчы ц.).

цыкло́н

(гр. kyklon = які верціцца)

буйнамаштабны атмасферны віхор з паніжэннем ціску ад перыферыі да цэнтра, які суправаджаецца вялікай воблачнасцю і ападкамі; бура, ураган (параўн. антыцыклон).

цы́мус

(яўр. cymes)

1) салодкая ежа, прыгатаваная з морквы;

2) перан. самае смачнае, самая сутнасць, самае цікавае.

цыні́зм

(фр. cynisme, ад гр. kynismos = вучэнне цынікаў)

нахабнасць, бессаромнасць, пагардлівыя адносіны да агульнапрынятых правіл маралі.

цырк

(лац. circus = літар. круг)

від мастацтва, які ўключае акрабатыку, эквілібрыстыку, жангліраванне, клаунаду, эксцэнтрыку, дрэсіроўку жывёл і інш., а таксама будынак з арэнай і амфітэатрам, дзе адбываюцца цыркавыя прадстаўленні.

цыркуля́р

(ням. Zirkular, ад лац. circularis = кругавы)

пісьмовае распараджэнне, якое рассылаецца падведамасным установам або падначаленым службовым асобам.

цыркуля́рны

(лац. circularis = кругавы)

кругавы, звязаны з рухам па крузе (напр. ц. душ, ц-ая піла).

цырыманія́л

(лац. caeremoniale = кніга абрадавых правіл)

афіцыйна прыняты парадак урачыстых прыёмаў, шэсцяў і інш. (напр. ц. адкрыцця алімпіяды).