Verbum

фіта́

(гр. theta)

перадапошняя літара кірыліцкага алфавіта, якая служыла для перадачы гука «ф» у словах грэчаскага паходжання ў беларускай пісьменнасці да 18 ст., у рускай — да 1918 г.

фіта-

(ад гр. phyton = расліна)

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццем «расліна».

фітабе́нтас

(ад фіта- + бентас)

сукупнасць раслін, якія жывуць на дне неглыбокіх вадаёмаў.

фітабіяло́гія

(ад фіта- + біялогія)

раздзел біялогіі, які вывучае жыццё раслін.

фітагармо́ны

(ад фіта- + гармоны)

фізіялагічна актыўныя рэчывы, якія ўтвараюцца ў раслінах у вельмі малой колькасці і рэгулююць рост раслін, павялічваюць іх укараненне; да фітагармонаў належаць ауксіны, вітаміны, цытакініны, гіберэліны і інш.

фітагеагра́фія

(ад фіта- + геаграфія)

раздзел батанічнай геаграфіі, які вывучае заканамернасці пашырэння раслін на зямной паверхні.

фітагельмінтало́гія

(ад фіта- + гельмінталогія)

раздзел гельмінталогіі, які вывучае хваробы раслін, выкліканыя паразітычнымі нематодамі.

фітагельмінто́зы

(ад фітагельмінты)

хваробы раслін, узбуджальнікі якіх фітагельмінты.

фітагельмі́нты

(ад фіта- + гельмінты)

гельмінты класа нематодаў, якія выклікаюць хваробы раслін.

фітаге́нны

(ад фіта- + -генны)

расліннага паходжання (напр. ф-ыя горныя пароды).