фісгармо́нія
(ням. Fisharmonium, ад гр. physa = мех + harmonia = гармонія)
язычковы клавішны духавы музычны інструмент, які гучыць падобна да аргана.
фісідэ́нс
(н.-лац. fissidens)
лістасцябловы мох сям. фісідэнтавых, які расце на забалочаных, тарфяных лугах, на гліністай глебе, каранях дрэў.
фіск
(лац. fiscus = кошык)
1) імператарская казна ў Стараж. Рыме;
2) дзяржаўная казна ў буржуазнай юрыдычнай літаратуры.
фіска́л
(лац. fiscalis = казённы)
1) чыноўнік у Расіі 18 ст., які назіраў за законнасцю ў галіне фінансавых і судовых дзеянняў урада, устаноў і асоб;
2) перан. даносчык, паклёпнік.
фіска́льны
(лац. fiscalis = казённы)
які мае адносіны да фіску, які служыць справе фіску, казны.
фіскамі́трыум
(н.-лац. physcomitrium)
лістасцябловы мох сям. фунарыевых, які расце на вільготнай гліністай глебе, на іле сажалак, на вільготных палях, па берагах рэк.
фіско́нія
(н.-лац. physconia)
ліставаты сумчаты лішайнік сям. фісцыевых, які расце на лісцевых дрэвах, аголенай драўніне.
фіста́шка
(фр. pistache)
дрэва сям. анакардыевых з перыстым лісцем, пашыранае пераважна ў Міжземнамор’і, Сярэд. Азіі, Цэнтр. Амерыцы, а таксама плод гэтага дрэва, які мае форму невялікага арэха.
фі́стула
(лац. fistula = труба, канал)
1) старая назва аднаствольных, а пазней і шматствольных флейт;
2) тое, што і фальцэт;
3) мед. свішч або штучны канал ад якой-н. поласці ці хворага органа на паверхню цела.
фістулагра́фія
(ад фістула + -графія)
метад рэнтгеналагічнага даследавання свішчоў.