Verbum

фі́га

(польск. figa < фр. figue, ад лац. ficus)

1) субтрапічнае дрэва сям. тутавых, а таксама плод гэтага дрэва; смакоўніца;

2) разм. дуля, кукіш.

фігаро́

(фр. Figaro = імя героя камедыі П. Бамаршэ «Севільскі цырульнік»)

1) перан. спрытны, дасціпны, вынаходлівы чалавек;

2) кароткая вольнага крою жаночая кофтачка, якую надзяваюць на сукенку або блузку.

фі́глі-мі́глі

(польск. figlemigle)

жарты, хітрыкі, махінацыі, якія пускаюцца ў ход для дасягнення чаго-н.

фігля́р

(польск. figlarz = жартаўнік)

1) уст. фокуснік, штукар, акрабат;

2) перан. штукар, крыўляка.

фігу́ра

(лац. figura = вобраз, форма)

1) форма, абрысы чаго-н.;

2) знешнія абрысы чалавечага цела;

3) постаць чалавека або жывёлы ў скульптуры або жывапісе;

4) перан. чалавек як носьбіт якіх-н. уласцівасцей (напр. палітычная ф.);

5) перан. важная, значная асоба (напр. буйная ф. у навуцы);

6) становішча цела, прадмета (у танцы, пры палёце);

7) ігральная фішка (напр. шахматная ф.);

8) мат. сукупнасць пунктаў на плоскасці або ў прасторы (геаметрычная ф.);

9) муз. меладычны або рытмічны элемент, які ўскладняе і ўпрыгожвае музычны твор;

10) моўны зварот, які надае мове асаблівую выразнасць (напр. стылістычная ф.).

фігурава́ць

(лац. figurare = рабіць выгляд, уяўляць)

1) прысутнічаць, знаходзіцца дзе-н., прымаючы ў чым-н. удзел (напр. ф. на мітынгу);

2) называцца, упамінацца (напр. ф. у фельетоне).

фігура́льны

(ад лац. figura = вобраз, форма)

вобразны, іншасказальны.

фігура́нт

(фр. figurant, ад лац. figurans, -ntis = які прадстаўляе)

1) танцоўшчык, які выступае ў кардэбалеце;

2) драматычны акцёр, які іграе ролі без слоў, статыст;

3) перан. крыўляка, пазёр.

фігура́цыя

(лац. figuratio = наданне формы, вобразнае выяўленне)

ускладненне музычнай фактуры твора меладычнымі або рытмічнымі элементамі.

фігуры́ст

(ад фігура)

спартсмен, які займаецца фігурным катаннем на каньках.