Verbum

фізадэ́рма

(н.-лац. physoderma)

ніжэйшы грыб сям. кладахітрыдыевых, які паразітуе на вышэйшых, пераважна балотных раслінах.

фіза́ліс

(н.-лац. physalis, ад гр. physalis = пузыр)

травяністая расліна сям. паслёнавых з суцэльным лісцем і дробнымі жоўтымі або белаватымі кветкамі, пашыраная пераважна ў тропіках і субтропіках Амерыкі; дае плады, якія выкарыстоўваюцца ў медыцыне, кандытарскай вытворчасці і кулінарыі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

фіза́рум

(н.-лац. physarum)

слізявік, які развіваецца на адмерлых галінках, ствалах, апалым лісці, подсціле, на шапкавых грыбах.

фізасты́гма

(н.-лац. physostigma, ад гр. physa = пузыр + stigma = пункт)

дрэвападобная ліяна сям. бабовых, якая расце ў трапічных лясах Зах. Афрыкі; дае фізастыгмін.

фізастыгмі́н

(ад фізастыгма)

алкалоід, які змяшчаецца ў насенні фізастыгмы; выкарыстоўваецца ў медыцыне.

фізастэ́гія

(н.-лац. physostegia)

травяністая расліна сям. ясноткавых з зубчастым лісцем і бэзава-ружаватымі кветкамі ў коласападобных суквеццях, пашыраная ў Паўн. Амерыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

фізацэфалёз

(н.-лац. physocephalus)

глісная хвароба свіней, якая выклікаецца паразітычнай нематодай фізацэфалус сям. тэлазіідаў.

фізіёлаг

(ад фізіялогія)

спецыяліст у галіне фізіялогіі.

фі́зік

(гр. physikos = знаўца прыроды)

спецыяліст у галіне фізікі.

фі́зіка

(гр. physike)

1) навука, якая вывучае агульныя ўласцівасці і будову матэрыяльнага свету, а таксама законы руху матэрыі (напр. тэарэтычная ф., атамная ф.);

2) раздзел гэтай навукі, прысвечаны вывучэнню будовы і агульных уласцівасцей якой-н. формы матэрыі (напр. ф. Зямлі, ф. мора, ф. крышталёў);

3) спецыяльная дысцыпліна, якая займаецца вывучэннем гэтай навукі, а таксама падручнік па гэтай дысцыпліне.