Verbum

фібергла́с

(англ. fiberglass, ад fiber = валакно + glass = шкло)

пластычны матэрыял, які складаецца з шкловалакністага напаўняльніка, змацаванага сінтэтычнай смалой, і вызначаецца трываласцю і лёгкасцю; выкарыстоўваецца пераважна для вырабу спартыўнага інвентару.

фі́бра

(лац. fibra = валакно)

1) уст. валакно расліннай або жывёльнай тканкі;

2) перан. сімвал душэўных сіл (напр. ненавідзець усімі фібрамі душы);

3) гнуткая моцная папяровая маса, апрацаваная хімічным спосабам і спрасаваная, якая з’яўляецца ізаляцыйным матэрыялам, замяняе скуру пры вырабе чамаданаў і інш.

фібраадэно́ма

(ад. лац. fïbra = валакно + адэнома)

мед. дабраякасная пухліна са злучальнай і жалезістай тканкі.

фібрабла́сты

(ад. лац. fibra = валакно + -бласты)

разнавіднасць клетак злучальнай тканкі жывёл і чалавека, якія прымаюць удзел ва ўтварэнні міжклетачнага рэчыва і фібрацытаў.

фібраі́н

(ад. лац. fibra = валакно)

валакністае бялковае рэчыва, якое з’яўляецца важнейшай састаўной часткай натуральнага шоўку.

фібралі́т

(ад. лац. fibra = валакно + -літ)

будаўнічы цеплаізаляцыйны або канструкцыйны матэрыял у форме прасаваных пліт з раслінных валокнаў, драўляных стружак, кастрыцы і іншых валакністых матэрыялаў, звязаных звычайна цэментам.

фібраміёма

(ад. лац. fibra = валакно + міёма)

мед. дабраякасная пухліна, якая складаецца з мышачнай і злучальнай тканкі.

фібрацы́ты

(ад. лац. fibra = валакно + -цыты)

разнавіднасць клетак злучальнай тканкі жывёл і чалавека, якія ўяўляюць сабой астатачна дыферэнцыраваныя фібрабласты.

фібро́з

(ад лац. fibra = валакно)

мед. паталагічны працэс развіцця валакністай злучальнай тканкі ў арганізме (напр. ф. печані, нырак, сардэчнай мышцы, сценак крывяносных сасудаў.

фібро́ма

(ад. лац. fibra = валакно + -ома)

мед. дабраякасная пухліна з валакністай злучальнай тканкі.