Verbum

тала́мус

(лац. thalamus, ад гр. thalamos = пакой)

асноўная частка прамежкавага мозгу паміж сярэднім мозгам і карой вялікіх паўшар’яў, дзе збіраюцца імпульсы ад усіх органаў пачуццяў і ажыццяўляецца іх першасны аналіз і сінтэз.

тала́нт

(гр. talanton = вага, вагі)

самая вялікая адзінка вагі і грашовая адзінка ў Стараж. Грэцыі, Егіпце, Вавілоне, Персіі.

таласакрато́н

(ад гр. thalassa = мора + kratos = сіла)

маларухомая асейсмічная вобласць ложа акіяна.

таласакраты́чны

(ад гр. thalassa = мора + krateo = валодаю, захопліваю)

які садзейнічае значнаму расшырэнню плошчы мора;

т-ыя перыяды — перыяды ў геалагічнай гісторыі Зямлі, калі значная частка мацерыкоў была пакрыта морам (проціл. геакратычны).

таласатэрапі́я

(ад гр. thalassa = мора + тэрапія)

комплекснае лячэнне марскім кліматам і марскімі купаннямі.

таласафі́т

(ад гр. thalassa = мора + -фіты)

самы старажытны этап эвалюцыі расліннага покрыва Зямлі, які характарызаваўся панаваннем водарасцей.

таласемі́я

(ад гр. thalassa = мора + -емія)

спадчыннае малакроўе (анемія), абумоўленае парушэннямі ў сінтэзе гемаглабіну, упершыню выяўленае ў жыхароў Міжземнамор’я.

таласіязі́ра

(н.-лац. thalassiosira)

аднаклетачная або каланіяльная дыятомавая водарасць сям. таласіязіравых, якая пашырана пераважна ў планктоне мораў і саланаватых вадаёмаў, радзей у прэсных водах.

таласо́іды

(ад гр. thalassa = мора + -оід)

круглыя ўпадзіны, якія ляжаць у так званым поясе далін на Месяцы.

талафі́ты

(ад гр. thallos = зялёная галінка + -фіты)

ніжэйшыя расліны, якія не расчленены на сцябло, корань, лісты (грыбы, водарасці, лішайнікі, бактэрыі); параўн. кармафіты.