Verbum

траака́р

(фр. trois-quarts)

1) хірургічны інструмент у выглядзе полай трубкі з устаўленай у яе трохграннай іголкай для выпускання вадкасці з поласцей цела;

2) уст. доўгі жаночы жакет да каленяў, паўпаліто.

траасты́т

[ад фр. L. Troast = прозвішча фр. хіміка (1825—1911)]

структурная састаўная частка сталі, якая ўяўляе сабой высокадысперсную сумесь часцінак ферыту і карбідаў (у прыватнасці цэментыту); па цвёрдасці займае сярэдняе становішча паміж мартэнсітам і сарбітам.

трабеку́лы

(лац. trabecula = невялікая бэлька)

пласцінкі ў рэчыве косці, перагародкі і цяжы, якія ўтвараюць каркас органа; пракладкі, па якіх праходзяць крывяносныя сасуды.

травелерсчэ́к

(англ. traveller’s cheque)

дарожны чэк, па якім за мяжой можна атрымаць грошы ў любым пункце, дзе ёсць банк.

тра́верз

(фр. traverse, ад лац. transversus = папярочны)

напрамак, перпендыкулярны курсу судна, самалёта.

тра́верс​¹

(фр. traverse, ад лац. transversus = папярочны)

1) папярочнае ўкрыццё (насып) у акопах, траншэях і ходах злучэння, якое засцерагае ад агню з флангаў;

2) папярочная дамба, якая ідзе ад берага да сярэдзіны ракі;

3) бакавы рух каня галавой да сценкі манежа (параўн. ранверс).

тра́верс​²

(фр. traversée = пераезд, пераправа)

пераход альпіністаў па маршруце, які праходзіць па грэбені горнага хрыбта і злучае некалькі вяршынь.

тра́верса

(фр. traverse)

папярочная бэлька, перакладзіна для ўмацавання чаго-н., а таксама папярочная перагародка, сценка, пліта спецыяльнага прызначэння.

траверсі́раваць

(фр. traverser = перапраўляцца, пераходзіць)

перапраўляцца праз горы па маршруце, які праходзіць па грэбені горнага хрыбта.

траверці́н

(іт. travertino)

горная парода, нацёчныя адклады вуглякіслага кальцыю (кальцыту, араганіту) з халодных ці гарачых мінеральных крыніц; вапняковы туф.