Verbum

со́ла

(іт. solo, ад лац. solus = толькі адзін)

1) музычны твор, прызначаны для выканання адным інструментам або адным голасам, а таксама выкананне музычнага твора адным выканаўцам;

2) самастойная партыя ў оперы, сімфоніі і іншых вялікіх музычных творах для аднаго голасу ці інструмента.

со́ла-вэ́ксаль

(ад іт. solo = адзін, адзіны + вэксаль)

звычайны вэксаль з подпісам адной асобы, якая намерваецца ажыццявіць плацёж плацеж.

со́лтыс

(ст.-польск. szołtys, ад с.-в.-ням. schultheise)

вясковы стараста ў Вялікім княстве Літоўскім, феадальнай і буржуазнай Польшчы.

соль​¹

(лац. sol)

пятая ступень асноўнага музычнага гукараду.

соль​²

(ісп. sol, ад лац. sol = Сонца)

грашовая адзінка Перу, роўная 100 сентава.

со́льда

(іт. soldo, ад лац. solidus = цвёрды)

італьянская медная манета, роўная 0,05 ліры.

солюбіліза́цыя

(ад п.-лац. solubilis = растваральны)

мімавольнае пранікненне нізкамалекулярнага рэчыва ўнутр міцэл паверхнаснаактыўнага паверхнева-актыўнага рэчыва або макрамалекулярных клубкоў палімера.

со́люкс

(ад лац. sol = Сонца + lux = святло)

лямпа напальвання з рэфлектарам, якая выкарыстоўваецца ў фізіятэрапіі.