Verbum

пост

(фр. poste, ад лац. positus = пастаўлены)

1) аб’ект, які ахоўваецца і абараняецца вартавым;

2) салдат або невялікі вайсковы падраздзел, пастаўлены для аховы чаго-н., назірання за чым-н.;

3) перан. адказная пасада.

пост-

(лац. post = пасля)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «пасля», «пазней».

постадапта́цыя

(ад пост- + адаптацыя)

працэс удасканалення існуючых прыстасаванняў будовы і функцый у раслінных і жывёльных арганізмаў да ўмоў знешняга асяроддзя.

постадыпластамато́з

(ад постадыпластома)

глісная хвароба рыб, якая выклікаецца лічынкамі постадыпластомы.

постадыпласто́ма

(н.-лац. posthodiplostomum)

гельмінт сям. дыпластаматыдаў які паразітуе ў арганізме рыб (карпа, таўсталобікаў, сазана, ляшча і інш.).

постімпрэсіяні́зм

(ад пост- + імпрэсіянізм)

умоўная назва кірунку, які прыйшоў на змену імпрэсіянізму ў мастацтве канца 19 — пач. 20 ст.; прадстаўнікі яго, у адрозненне ад імпрэсіяністаў, імкнуліся стварыць больш умоўны, але ў той жа час і больш шырокі і цэласны вобраз свету.

постканструктыві́зм

(ад пост- + канструктывізм)

фармалістычны кірунак у мастацтве і архітэктуры 20 ст., які развівае ідэі канструктывізму.

посткранія́льны

(ад пост- + лац. cranium = чэрап)

анат. размешчаны ззаду чэрапа.

постларва́льны

(ад пост- + лац. larva = лічынка)

паслялічынкавы, які ўтвараецца пры пераўтварэнні лічынкі ў дарослую форму.

постлю́дыя

(ад пост- + лац. ludo = іграю)

раздзел музычнага твора, звычайна інструментальнае заканчэнне раманса, песні.